زمانی که صحبت از فناوری های تازه باشد، کاهش هزینه اغلب به عنوان یک اقدام تحقیق و توسعه قدرتمند در نظر گرفته می شود. اما در بخش الکترونیک های چاپی، اوضاع کمی متفاوت است.
سرمایه گذاری در مواد و تجهیزات تازه برای محققان و تولید کنندگان بسیار گران است ، به همین دلیل ابزار نهایی هم معمولا برای مصرف کننده ارزان تر نیست . به عبارت دیگر : زمانی که صحبت درباره الکترونیک های چاپی باشد ، تمرکز تحقیق و توسعه در ابتدا ( و در آینده هم به این صورت ) این است که ارزش افزوده ای فراتر از کاهش هزینه بسازد . مواردی مثل نازکی ، سبکی ، مقاومت یا انعطاف پذیری . این یعنی در فناوری های مشخص ، ویژگی های متریال درباره موفقیت و سرمایه گذاری آن ها تصمیم گیری می کنند . این چیزی است که تلاش گسترده نسبت به توسعه فناوری های نمایشی انعطاف پذیر نشان می دهد .
الکترونیک های ترکیبی یا : اتصال یک مورد کاملا امتحان شده با یک مورد تازه
این مساله باعث افزایش تمایل نسبت به یک گرایش دیگر می شود : الکترونیک های ترکیبی . این یعنی ترکیب الکترونیک های انعطاف پذیر چاپی با نمونه هایی که به صورت معمولی تولید می شوند . برای مثال حسگر ، باطری یا صفحه نمایش یک ابزار را می توان به شکل بی نقصی چاپ کرد چرا که باید آن را نازک و انعطاف پذیر کرد . اما مدار ترکیب شده ابزار را بهتر است به یک روش معمولی تولید کرد چرا که با انجام این کار ، عملکرد الکتریکی بالاتر می رود ، هزینه محتویات کم تر می رود و زیرساخت های فعلی تولید را می توان استفاده کرد . متصل کردن این بخش های تولیدی کاملا متفاوت از هم یعنی ترکیب بهترین ویژگی های هر فناوری . به همین دلیل الکترونیک های ترکیبی مورد توجه قرار می گیرند .