تیمی از دانشمندان از دانشگاه راتگرز و هاروارد اخیراً یک بسته بندی مواد غذایی با اسپری قابل تجزیه زیستی ساخته اند.
محققان بر این باورند که این بسته بندی می تواند ماندگاری مواد غذایی را حفظ کند، ضایعات مواد غذایی و پلاستیک را کاهش دهد و ایمنی غذا را افزایش دهد.
بر اساس گزارش آژانس حفاظت از محیط زیست ایالات متحده (EPA) در سال ۲۰۱۸، ایالات متحده ۳۵٫۷ میلیون تن پلاستیک تولید کرد. این معادل تقریباً ۶٫۱ میلیون فیل نر است که هر کدام شش تن یا ۱۳۰۰۰ پوند وزن دارند. تا سال ۲۰۱۸، بیش از ۷۵ درصد از پلاستیک های تولید شده در ایالات متحده به محل دفن زباله ها ختم شد. و طبق تحقیقات منتشر شده در دنیای ما در داده ها، بسته بندی های پلاستیکی منبع اصلی تولید زباله های پلاستیکی در جهان است.
هویبین چانگ، محقق مهندسی زیستی در دانشگاه هاروارد که در توسعه لفاف نقش داشته است، می گوید: «ضایعات مواد غذایی و ایمنی مواد غذایی یکی از نگرانی های اصلی در جامعه ما به خصوص در دوره COVID-19 است. چانگ توضیح می‌دهد که امروزه بیشتر بسته‌بندی‌های مواد غذایی غیرقابل تجزیه زیستی هستند که منجر به آلودگی محیط زیست می‌شود.
اسپری روی ماده اصلی لفاف، پولولان است، فیبر خوراکی که سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) «به طور کلی آنها را ایمن می‌شناسد» (GRAS). مخلوط پلیمر زیست تخریب پذیر و حلال های غیر سمی را می توان با آب شستشو داد.»
چانگ می‌گوید: «هدف پروژه [پوشش اسپری] بهبود ماندگاری مواد غذایی با مقدار کمتر از پوشش‌های ضد میکروبی با استفاده از فرآیندهای سبز است.
لفاف اسپری هنوز در مراحل اولیه توسعه فناوری است، اما تیم تحقیقاتی راتگرز قصد دارد این فرآیند را افزایش دهد. آنها می خواهند اطمینان حاصل کنند که لفاف مقرون به صرفه و مناسب با استانداردهای تجهیزات فعلی صنعت است. سپس محققان بازاریابی، لفاف را برای شرکت ها و مشتریانی که مایل به سرمایه گذاری نسبتاً بیشتری در این نوآوری هستند، آغاز می کنند.
Ritva Krist، مدیر بازاریابی در استارت‌آپ آلمانی «بدون ردیابی» می‌گوید: «کاغذ اسپری یک اختراع بسیار امیدوارکننده با پتانسیل زیادی برای تأثیرگذاری است.« Traceless »جایگزین های بسته بندی پایداری را برای پلاستیک های معمولی و پلاستیک های زیستی ایجاد می کند که می توانند در چرخه مواد طبیعی ادغام شوند. کریست می‌گوید، هدف این شرکت جایگزینی پلاستیک برای کاهش میزان پلاستیکی است که بصورت ضایعات وارد طبیعت می‌شود.
با این حال، او تأکید می کند که برای به حداقل رساندن مصرف بسته بندی پلاستیکی ما به بیش از یک راه حل نیاز داریم. دیدن پیشرفت هایی مانند لفاف اسپری جدید به ما انگیزه و باور می دهد که با هم می توانیم جهانی بدون آلودگی و زباله بسازیم.
کریست می‌گوید که همه جایگزین‌های بسته‌بندی پلاستیکی آن‌طور که بسیاری از شرکت‌ها ادعا می‌کنند پایدار نیستند، که منجر به سردرگمی در میان مصرف‌کنندگان می‌شود و باعث «شک و عدم پذیرش، برای راه‌حل‌های پلاستیک‌های زیستی» می‌شود.
اثربخشی پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر
مطالعه‌ای که اخیراً در بریتانیا انجام شد و در مورد ارزیابی تأثیر و اثربخشی پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر انجام شد، نشان داد که ۶۰ درصد «بسته‌بندی‌های کمپوست‌پذیر» به طور کامل در کمپوست خانگی تجزیه نمی‌شوند.
Beyond Plastics، گزارش می‌دهد که بسیاری از مواد کمپوست‌پذیر و زیست‌پلاستیک‌ها نسبت به پلاستیک، گازهای گلخانه‌ای بیشتری تولید می‌کنند، در حالی که اغلب به مواد سمی پر و پلی فلوئوروآلکیل (PFAS) نیز متکی هستند – همچنین به عنوان “مواد شیمیایی برای همیشه” شناخته می‌شوند.
در همین حال، طبق مقاله ای که در Science Advances منتشر شده است، تنها ۹ درصد از پلاستیک های جهانی بازیافت می شوند. چالش‌های برخورد با استانداردهای مختلف پلاستیک، هزینه‌های مرتبط با بازیافت و کاهش کیفیت هر بار که پلاستیک در طول فرآیند بازیافت ذوب می‌شود، همگی به این نرخ پایین کمک می‌کنند.
کریست می‌گوید که برای کمک به مصرف‌کنندگان برای جایگزینی، بسته‌بندی های متعدد مواد غذایی با ظروف پلاستیکی، جایگزین‌های جدید و پایدارتری برای بسته‌بندی پلاستیکی باید معرفی کرد. او می گوید که این شامل تقویت استفاده چندباره از محصولات، افزایش بازیافت، و بهبود سیستم های جمع آوری و دفع زباله است.
کریست همچنین می‌گوید که مهم است که جایگزین‌های مواد کمپوست‌پذیر و جامع‌تری را انتخاب کنیم که در هنگام سوزاندن، دی اکسید کربن اضافی منتشر نکنند – به ویژه برای بسته‌بندی‌هایی که غیرقابل بازیافت هستند.
منتشرشده در: صنعت پنجم
تاریخ انتشار:1401.11.11
- طراحی و اجرای گرافیک
- پروژه های چاپ
- ساخت صفحات وب
- هدایای تبلیغاتی
